****

przytulałem się

do pustego miejsca obok

moja skóra potrzebowała jej palców

sen czekał aż go skończy lub zacznie

niestety jej nieobecność była dziś nieodwołalna

jedyne co mi pozostało

to przywołać ją w myślach

gdy w nich przyszła

powiedziała

zamknij okno

nad ranem może być chłodno

stanąłem przed poważnym wyborem

bo zza okna dochodził do mnie

słodki zapach lipcowego powietrza

i tak tkwiłem

między nią a światem

do czasu

aż puste miejsce zaciągnęło mnie do łóżka

Reposted from abendlied

Reykjavík- Katowice 

Zabrakło mi w tych dniach poezji 

Słowa jak przemoczone ptaki

Przyziemne nieporadne

Nie ulecą ani o metr 

Nie mam dla ciebie odpowiedzi 

Za małe są wiersze by 

Zmieścić w nich uczucie

Jak nazwać to co nie ma nazwy

W żadnym znamym mi języku

Jak opisać moment

Powtarzającego się snu

Gdy w tamtej źrenicy zawarła się cała 

Czerń wszechświata 

Głodne serce wystukuje bólem 

Kolejne kilometry przypowietrznych torów 

A czuję się jak nurek

Na ciemniejszym od rozpaczy dnie

Istnieje spełnienie które pustoszy 

Bo nagle imploduje dusza

Gdy zabraknie najmniejszej cząstki powietrza 

Jest jeden sposób by odzyskać oddech

Po prostu dotrzeć i trwać jak mucha

W bursztynie inkluzją a jednak

Iluzją wiecznie zaklętego momentu

Po prostu dotrzeć i nie zawrócić  Read More »

To tylko 10 dni. A ja i tak będę tak strasznie tęsknić. 

"Kochana H.!

Wiem, jak idiotycznie to brzmi w świetle wszystkiego, co zrobiłem, powiedziałem i napisałem. Mimo to jednak moje serce nadal Cię tak nazywa. A ten list powoli powstawał we mnie od dawna. (...) I proszę Cię o jedno: przeczytaj i nie bój się. Ten list Cię nie skrzywdzi. Nie chcę Cię ranić, nie chcę robić Ci zamieszania w duszy. Nie chcę już nic złego. Chcę Cię tylko przeprosić. I błagać o ostatnie wysłuchanie. Niczego nie oczekuję. Na nic nie liczę. Pragnę zrzucić z duszy ten ciężar i wiedzieć, że Ty wiesz. 

H., to będzie długi list. Jest on moją ostatnią szansą, żeby wszystko Ci opowiedzieć. Początkowo chciałem napisać kilka słów i tylko Cię przeprosić. Za swój wybuch gniewu, za obelgi, za całe błoto. Nie zasłużyłaś na to. Ale ja też nie zasłużyłem na krzywdę, jaka mnie spotkała. Znasz mnie. Wiesz, że w chwilach bezradności reaguję gwałtownie. Naprawdę nie umiałem się opanować i postąpić inaczej. (...)  Read More »